निजेला म्हणावं घेउन ये नवी स्वप्ने...
मनाला साद घालणारी..
अमर्याद वेग असणारी..
क्षणीक अस्तित्व तरळणारी..
काजळकाळ्या रात्रीला
चंद्रप्रकाश देणारी.........
रमेन त्या स्वप्नांत ...
हरवेन स्वत्व .. स्वप्नवत नगरी..
जिच्या दाराशी स्वप्नफ़ुलांचा वृक्ष ....
हलवला ना की ओंजळभर सडा पडतो...
सुगंधी सडा ...
हळूच एक फ़ुल घेउन केसात माळेन...
... कोण ते?
दाराशी कुणाची तरी चाहुल....
त्या एवल्याशा फ़टीतुन कोणीतरी डोकावते आहे...
एवलासा गोंडस बाळ ... बोलके डोळे...
हृद्याला भुल पडणारे स्मित..
एवढा ओळखीचा चेहरा...
ओह ..कशी विसरले मी तुला?..
माझे जिवन.... निरागस...
थांब जरा .... ही स्वप्नफ़ुले तुझ्याचसाठी ..
ये जिवना..तुला कवटाळायचं आहे मला बाहुपाशात....
या स्वप्ननगरीच्या बाहेर तुला घेउन जायचे आहे मला...
असेच निरागस....
--स्नेहा
No comments:
Post a Comment