भ्रमर

भ्रमर

नाजुक कळीगत मी,
अन तू भ्रमर दिवाणा
गुंजन करी कानाशी,
गायी तू नवा तराणा

ते धुंद मधुरसे गाणे,
जिवास वेड लाविते,
डोलुन तुझ्या तालावर
हलकेच उमलुनी जाते

नादवेडी तुझी सख्या,
तू भ्रमर असे अलबेला,
ना तुझा ठावठीकाणा,
राहशिल कसा सोबतीला ?

--स्नेहा

रांगोळी

रांगोळी

रंगित दिसे हे जग जरी,
रंगांधळे रहिवासी दिसले,
न दिसले गुण रंग कुणा,
उधळुन रांगोळी गेले

सजली होती रांगोळी,
दाराशी नाजुक साजुक,
एक वादळ फ़िरुनी आले
पायदळी तुडवले गेले,

--स्नेहा

तुझ्याशी फोनवर बोलताना

तुझ्याशी फोनवर बोलताना
एक जिव बावरा होतो,
आवाज तुझा ऐकताना,
स्पर्शाचा भास होतो....

तुझ्याशी फोनवर बोलताना,
माझी मी ना रहाते
होउन भ्रमर दिवाणी,
गुंजन तुजभोवती अन
तव मकरंद
टिपाया बघते

तुझ्याशी फोनवर बोलताना,
का हसे चन्द्रमा गगनी,
तो ही कुणाला स्मरातो
जणू ऐकून आपुली गा-हाणी

--स्नेहा

नयी भाषा

सुबह लायी नयी आशा , नयी दिशा
आओ सीखे एक नयी भाषा

सुनो क्या कहे ये पवन,
चलते रहो अपनी धुन में मगन,

सुनो क्या कहे ये सूरज,
चमकते रहो फैलाओ रोशनी चारों ओर ,

ये हरियाली दिलाये नयी उम्मीद,
प्रकृति का हमेशा नया संगीत,

जो ये धुन समझेगा,
खुदको जिंदगी के नजदीक पाएगा

--स्नेहा

वाढदिवस....

वाढदिवस....

पुन्हा एक वर्ष सरले...
हिशोबाअंती हाती काय उरले...
पुन्हा भेटती तिच ती जुनी ठिकाणे,
नव्याने पुन्हा तिच दिसती दुकाने
जणू चक्र फ़िरुनी तिथेच परतले,
जणू एक आवर्त पुर्ण करोनी झाले....

जन्म लाभला मला इथे याच दिवशी,
भुतलावर घेतला श्वास याच दिवशी..

मग सुरु झाले माझ्या जगण्याचे धडे सुरु,
गिरवले किती पाढे आणि आयुष्याची उजळणी सुरु..

अड्खळुन पडले तरी उठायला शिकले,
रक्तबंबाळ जखम लपवुन हसायला शिकले,
नव्हत्याचे होते करायला शिकले,
जिवघेण्या स्पर्धेत टिकायला शिकले...

नि मिळवली अगणित नाती...

काही नाजुक सुगंधी फ़ुलासारखी,
काही बोचणारी निवडुंगासारखी,
काही वरुन रुक्ष पण गाभा गोड फ़णसासारखी,
काही आंबट गोड मोसंब्यासारखी...

काही नाव असलेली काही निनावी,
काही अशी की लाख मोलाची ठरावी.....

--स्नेहा

आनंदक्षण

आनंदक्षण.......वेचत वेचत ...आयुष्य जगणे.....
ईश्वर चरणी..हेच मागणे

दु:खामागे लज्जत सुखाची औरच असते...
हरवल्यावरच सापडतात नवे रस्ते..
सांगा अजुन काय वेगळे असते जगणे...
असेच आनंदाचे गीत गुणगुणत जाणे...

--स्नेहा

तिमिर सागर तिरी हेलकावे जिवन नाव

तिमिर सागर तिरी हेलकावे जिवन नाव,
किना-यालगत जरी उभी पैलतिरी वसले गाव

सोसाट वारा ओढ लावे शिडाला,
झुले तो अंगांगांशी, लपटे तनुला
लोभ पैलतिराचा मनी हाच भाव
तिमिर सागर तिरी हेलकावे जिवन नाव,

त्या तिरी नाखवा ज्याशी जन्माचे मिलन
अखेर नियतीची साथ मिळली तुटले बंधन,
काळ्या रातीत निघाली अन भरकटली नाव
तिमिर सागर तिरी हेलकावे जिवन नाव,

चहुओर जलप्रवाह ना दिशा सापडे,
लहरींच्या सन्निध्यात अजुन अंधार दाटे
हरवली विचारगर्तेत ना कळे ठाव
तिमिर सागर तिरी हेलकावे जिवन नाव,

व्हावे का असे... सारे अनोळखी भासे,
कालप्रवाहात नष्ट झाले त्या गावाचे ठसे..
पुन्हा निघाली प्रवासा शोधण्या नवे गाव
तिमिर सागर तिरी हेलकावे जिवन नाव,

--sneha

ग़ूड बाय लेटर

ग़ूड बाय लेटर

एक छोटंसं पत्र
रेखीव हृदयाचे
माझ्या मनीचे
ग़ूड बाय लेटर

अनपेक्षित तू निघाला
माझ्या हृदयावर घाला
अपरात्री अश्रु गळाला
फ़क्त तुझ्याचसाठी

सवय जडली तुझी
तुझ्या असण्याची
आणि नसलास तरी
आठवणींतून भासण्याची

फ़ार नाही अपेक्षा
तुझ्या साथी पेक्षा
तु समोर तरी मी अबोल
माझ्यासाठी मोठी शिक्षा

मग मनी ठरवलं
लिहायचे गुड बाय लेटर
व्यक्त करायचे मन
उलगडायचे सारे पदर

मोठ्या हिमतीने मग
उचलली लेखणी
थरथरत्या हातांनी
उतरली माझी कहाणी

मग ऐक ....

तु येता येता आणली
ती सोनचाफ़्याची पहाट
आयुष्याला मिळाली
एक अनपेक्षित वाट

वाटेवरी मार्गस्थ
पाउल थकले
वळुन तुज पाहिले
पायरव माझेच एकले

नि मी जाणिले
वाटा तिथेच दुभंगल्या
मागिल वळणावर जिथे
जुळल्यागत भासल्या

पाहिले तुला स्वप्नात
हात हाती अन..
आयुष्याच्या शपथा
घेताना..

स्वप्न मोडले..
पाहिले एकटे स्वत:ला..
हात रिते तरी..
तुझा स्पर्श शोधताना...

खर सांग....


नाही का तू पाहिलेस कधी
माझ्या डोळ्यात क्षणभर
दिसले असते हृदय दिवाणे
कोरलेले नाव अंतरंगावर

बघ मिटवता येत असेल
तर पुसुन टाक ना ते नाव
नाही तर एक घाव दोन तुकडे
कर ..कर माझ्या हृदयावर घाव

तुझ्याविण जगणं
खरच का हे जगणं
का यंत्रवत शरिरासवे
फ़क्त जिवंत असणं

तुझ्या द्रुष्टीने नसेन मी
अगदी जिवाभावाची
माझ्यासाठी तुझी साथ
आहे जन्मोजन्मीची

हा जन्म नसे आपला,
पुढच्या जन्मी भेटशिल का रे?
हि आपुली अधुरी कहाणी
पुर्ण करण्याचे वचन देशिल का रे?

--स्नेहा

निजेला म्हणावं घेउन ये नवी स्वप्ने...

निजेला म्हणावं घेउन ये नवी स्वप्ने...
मनाला साद घालणारी..
अमर्याद वेग असणारी..
क्षणीक अस्तित्व तरळणारी..
काजळकाळ्या रात्रीला
चंद्रप्रकाश देणारी.........

रमेन त्या स्वप्नांत ...
हरवेन स्वत्व .. स्वप्नवत नगरी..
जिच्या दाराशी स्वप्नफ़ुलांचा वृक्ष ....
हलवला ना की ओंजळभर सडा पडतो...
सुगंधी सडा ...
हळूच एक फ़ुल घेउन केसात माळेन...
... कोण ते?
दाराशी कुणाची तरी चाहुल....
त्या एवल्याशा फ़टीतुन कोणीतरी डोकावते आहे...
एवलासा गोंडस बाळ ... बोलके डोळे...
हृद्याला भुल पडणारे स्मित..
एवढा ओळखीचा चेहरा...
ओह ..कशी विसरले मी तुला?..
माझे जिवन.... निरागस...
थांब जरा .... ही स्वप्नफ़ुले तुझ्याचसाठी ..
ये जिवना..तुला कवटाळायचं आहे मला बाहुपाशात....
या स्वप्ननगरीच्या बाहेर तुला घेउन जायचे आहे मला...
असेच निरागस....

--स्नेहा