चित्र रेखीले एक घराचे

चित्र रेखीले एक घराचे
सुंदरसे ते होते माझे
रंग रंगुनी माझ्या रंगी
गोंडस दिसे ते घर माझे

चित्र रेखीव ते पुर्ण कराया
एक रंग तो कमी पडला
कारण ह्याचे उमजेना
मजपाशी तो रंग मिळेना

तगमग मनीची अशी
कोणी जाणावी कशी
शोधू लागले चहुकडे त्यास
जो देयील मज रंगछटा ती

हाती घेऊन त्याचा रंग
मनी जागला आशेचा तरंग
हाय माझे नशीबच खोटे
त्याचे सगळे फासे उलटे

माझे सुंदर चित्र नव्याने
घेतले रंगावया त्याने
रुपरेषा बदलली घराची
रंगले घर त्याच्याच रंगी

--sneha

रात

थंड की चादर लपेटे ना जाने यह रात कहां जा रही थी...
देख मुझे रास्तेमे, मुड गयी मेरी तरफ़..
रात के चेहरे पे, खिली थी मुस्कान...
माथे पे चांद की बिंदी सजाये, मुस्काये जा रही थी...
हवामे लहराते, काले घने बालोंमे तारे सजाये हुए थे....

कितने अपनेपनसे बातें कर रही थी ...
पुछा उसने...
कैसे जी लेते हो अपने थंडे दिल के साथ?
मै चौंक गयी.... थोडी हिम्मत जुटाके कहा
ना पिघलाओ इस दिल को.....
वापस उमड उठेंगे अधूरे अरमान..
कुछ बिखरे सपनें और कुछ दबी हुइ आहें...
शायद तुम समझ नहीं पाओगी इस दर्द को....

एक शिकनसी दिखी उसके चेहरे पे

ऐसे बातें करते करते...सुबह की आहट सुनाई दी..
और रात को अलविदा कहने का वक्त आ गया..

वोह तो चली गयी ... छोड गयी एक बात दिल मे...
कैसे जी पाती है वोह इस अकेलेपन के साथ?

काल फिर वापस उसकी राह देखने उसी रास्ते मैं चल पडी...
ना मिली वोह..ना ही उसकी आहट....
मैं निराश मन से वापस लौट आयी..

आज ना जाने क्युं ऐसा लग रहा है...
कहीं कोइ काली रात मेरे भीतर तो नहीं?

--sneha

आठवणी

आपल्याला मिळतात बरेचसे क्षण साठवून ठेवण्यासारखे,
साठवणीतली ही ठेवण, कधी कधी बनते एक अंगण...
हजार आठवणी येतात या अंगणात खेळायला ....
भलताच धुडगूस घालतात...जीव अगदी नक्कोसा करून टाकतात...
छळतातच जास्त.... शारिरीक अन मानसिक ही....
या आठवणींबरोबर खेळायला छान वाटतं...
मनाचं अवघं अंगणच बहरल्यागत भासतं..

कोणतीतरी आठवण मोठी द्वाड असते...
पट्कन हातातच येत नाही...पकडापकडीच चालु असते...
थोडीशी विस्माणात गेलेली... मग तिला हात खेचून अंगणात आणावं लागतं...
परंतु तिच्या येण्याने खेळाला नवा रंग चढतो...
मग ती एकटी येत नाही...सगेसोबती तिच्यासवे येतात...
आणि आपलेच होऊन जातात....

कुठली तरी आठवण खूप हसरी असते...
तिच्या शुभ्र कळ्यापाहून आपलं मन पण मोहरून निघते..
ती असते खूप जवळची ... असतेही सतत जवळ...
परंतू तिला हरवण्याची भिती साठुन राहीलेली असते..

काही आठवणी एका वा-यावर उडणा-या पंखाप्रमाणे
अलगद येतात अन हळुवार गुदगुल्या करून जातात...
या आठवणींचा मोठा मिस्किल स्वभाव...
येतात त्या छळायला जणू..... अशा येतात..मनात खोल शिरतात..
आणि चटकन वा-यावर स्वार होऊन उडूनही जातात....

काही आठवणी महा खोडसाळ...
अचानक येतात आणि ....
खेळताना कोणाला पाय घालून पाडावं ना..
त्या प्रमाणे आपल्याला जमीनीवर पाडतात...
कधी कधी तोंडघशी देखील पडतो आपण..
पण आठवणी आपल्याच नाहीत का...
त्यांच्यावर काय रागवायचं..
त्यांना आपल्यातलंच वागवायचं

काही आठवणी अगदी रडवेल्या....
त्यांना फार जपावं लागतं..
कधी कधी थोडं दूर देखील ठेवावं लागतं...
त्या मात्र स्वत:मधेच मग्न असतात..
असूनही नसल्यासारख्या भासतात..

कधी कधी या खेळाचा खुप कंटाळा ही येतो...
मग आपण या आठवणींना मनाच्या दरवाज्यामागे बंद करायचा प्रयत्न करतो...

पण....

या मनाच्या दरवाजांना कुलूप कुठे घालता येतं....



-स्नेहा

खामोशी

खामोशी करती है लाख सवाल , तेरी दोस्ती का है हमें ख़याल

चुकभुल द्यावी घ्यावी

धाडावा तुझ्याकडे, संदेश माझा कोणी
आठवणी अशा सदा, माझ्या मनाच्या अंगणी

वा-याला मी विनावी, सांग तिकडची खूशाली
जीव अधीर अधीर, काळजीने वर खाली
मोठा खोडकर वारा, अट त्याची असे भारी
म्हणे सांग मला निरोप, मी सांगेन त्या दारी
कसे त्याला मी सांगावे, शब्द का असती जरूरी
शब्दांपलिकडले त्याला, कसे उमगेल काही

रातीच्या चांदण्यात, शुभ्र उजळले आभाळ
चंद्रालाही घाली कोडे, माझ्या मनाचा गोंधळ
सांग मज तुझे कोडे, तुज हवे ते मी देतो
हसते मी विचारते.. सांग जीव कसा जडतो?
विचाराधीन शशीचे, डाग होतात गहरे
समजतील त्याला कधी, प्रितीचे प्रपंच सारे

चुकभुल द्यावी घ्यावी, अन अबोला सोडावा
माझा सखा मजला, पुन्हा नव्याने भेटावा
अलगद भरुन निघाव्या, सा-या मधल्या या द-या
अशी करते मी आशा, माझ्या इच्छा व्हाव्या पु-या
बस एकच मागणी, पुन्हा नको हा दुरावा
आपुल्यातला गोडवा, सा-या जन्मभर पुरावा

--स्नेहा

काय उरावं काय सरावं

काय उरावं काय सरावं
जिवनी आपुल्या काय स्थिरावं
याचा निर्णय आपुल्या हाती
कुणी जावं अन कुणी रहावं

उर फाटूनी माया दावी
दुनियेमधे असे मायावी
मिळती पुष्कळ एकेकाला
वाटे त्यांना.. माया(पैसा) द्यावी

प्रत्येकाचं मन राखावं
त्यासाठी जर मन मारावं
हिच असे जर रीत जगाची
तर मनापरी कधी जगावं

समजून उमजून कधी बोलावं
शब्दांना तोलून उलगडावं
दुखवू नये जर हर एकाला
परखड मत मग कधी मी द्यावं

विरोधातून जन्मली दुनिया
रोज़ दाखवी नवी किमया
घाला मन बुद्धीची सांगड
वेळ का घालवावा वाया

--स्नेहा