सांगता सांगता शब्द गोठून गेले,
तरंग मनाचे असे विरून गेले,
जगाची मला नसे काही चिंता,
तरी एक दडपण दाटून आले
व्हावे तुझीच प्रित अपुली जूळावी,
तुझी साथ मजला जन्मोजन्मी मिळावी,
तुझी प्रितवेडी तुझी मूर्तवेडी,
तुझी साद कानावरी या पडावी
सांगावेच का..की जाणशील तू,
मनीचे गुपित उलगडशील तू,
नयनांच्या भाषेत उतरेल ते,
सांग तेव्हा कवेत घेशील का तू?
की नाही समजणार तूला माझी प्रित,
की आड येईल जगाची या रीत,
की जाशिल सोडून अधूरी कहाणी,
कशी मग जगेल तुझी ही दिवाणी?
--स्नेहा
2 comments:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the TV Digital, I hope you enjoy. The address is http://tv-digital-brasil.blogspot.com. A hug.
सुंदर...
शब्द रचना तर इतकी छान आहे की कविता वाचत असताना तिच्या त्याच्यावरील निरागस प्रेमाचं चित्रं नजरेसमोर उभं राहतं...
Post a Comment