श्रावणसरी

काल मेघ बरसले त्या दिवशीसारखे,
झाकलेल्या स्मृतींवरचे उडून गेले बुरखे

अस्ताव्यस्त धावणा-या अश्वांना लगाम कसा घालू?
आठवणींच्या पावसाचे थेंब कुठवर मी झेलू?

दिस होता तो श्रावणसरींचा......

क्षणात मोरपीस फिरले,
क्षणात मेघगर्जना झाली,
नयनांनी कुजबूजले काही,
नयनांनी ऐकले काही

तळहातावरून ओघळला क्षण
मनवॄक्षावर पालवी फुटली
हिरवा कोंब रुजला प्रितीचा,
त्यावर प्रेमसरींची बरसात झाली

असे सरले कित्येक पावसाळे
प्रितवॄक्षाची फोफावली सावली,
तू असला नसलास तरी,
जगले पळ कित्येक त्या खाली

या श्रावणात मात्र...................

प्रितपालवी झडली सोबत विरून गेली आशा
श्वासाशिवाय काया अशी दुर्दैवी आहे दशा
दिसत नसले मी तरी लक्षात ठेव आता,
खूणावत आहेत तुला आकाशी गर्जणा-या रेषा

--स्नेहा