वेडीवाकडी रेष जेव्हा कागदावर उतरते

वेडीवाकडी रेष जेव्हा कागदावर उतरते
अक्षरांची तेव्हा बरसात होते
अक्षरांच्या जुळण्याने शब्दरुप जन्म घेते
शब्दांची गुंफुन माळ एक ओळ अवतरते

कधी त्या ओळीला असतो आठवणींचा रंग
कधी त्यात मिळ्तो जीवनाचा तरंग

कधी ओळीला असतो ओल्या मातीचा सुगंध
कधी असतो तिला विरहाचाही गंध

कधी त्या ओळी गातात प्रितीची गाणी
कधी त्यातुन आठवतात जिवलग कोणी

कधी ओळींतुन झडतात भावनांचे मोती
कधी त्यांना जोडुन बनतात अपरिचित नाती गोती

मग कधी चढतो त्यांना सुरांचा साज
त्यांना दिला जातो गोड आवाज

मग मैफील जमते शब्द अन चालींची
शब्द मन व्यापतात तर ताल अंतकरण
बुडतो जीव आकंठ त्या मिलाफात
कर्ण त्रुप्त होतात त्या क्षणात

वाटते की ह्रुदयाच्या खोलातुन एक आवाज येत आहे
माझ्याही भावना शब्दरुप घेण्यास आसक्त आहे