Friday, February 9, 2007

सोनेरी क्षण आठवतात आपल्या सोबतीचे

माझ्या प्रत्येक हास्यावर तुझा फुलणारा चेहरा
माझ्या प्रत्येक दुखात सहभागी होणारा

किती वेडी होते मी तुझ्या प्रत्येक गोष्टीला भुलायचे
तुझ्या प्रत्येक शब्दाला माझ्या चेहर्यावर हसु फुलायचे

तुझ्या फक्त अस्तित्वाने हर्षवेडी व्हायचे मी
तुझ्या सोबतीतील हरेक क्षण मनाच्या कप्प्यात ठेवायचे मी

वाटायचे मजला प्रेम प्रेम ते हेच का आहे
तुझी माझी काया वेगळी पण ह्रुदय एकच आहे

नादान मी निघाले तुझ्या पावलावर पाऊल टाकुन
तुझ्यासाठी सगळी नातीगोती गेले विसरुन

मायाळु आईचा पदर सोडला आधारव्रूक्ष वडीलांचा परका झाला
एकटीला सोडुन गेलास काहीच का वाटले नाही तुला?

आयुष्याच्या या बिकट वळणावर
सोसाट्याच्या वार्याला घातला आहे मी आवर

छत्र उडाले माझे पण धीर सोडला नाही अजुन
तु गेलास पण सोबत माझा आत्मविश्वास आहे अजुन

No comments: