फुलासारखी नाती जपावी लागतात.....

फुलासारखी नाती जपावी लागतात.....
मिटली ओंजळ तर कोमेजतात बिचारी....
म्हणून नात्यांना बंदिस्त करू नये..
खुलं सोडावं मोकळा श्वास घेण्यासाठी..
मग ती दरवळतात मनमोकळी...
आणि धूंद करून टाकतात

कधी आर्टीफीशियल नाती पाहीली आहेत का..
दिसतात ना वरून टवटवीत फुलं..
पण ती खोटीच ना....
सुगंधाचा फवारा मारून दरवळणारी..
फक्त टेबलाची शोभा वाढवणारी..
आयुष्याची शोभा वाढवणारी नाही..

जसजसा काही नात्यामधला वाढत जातॊ दुरावा ..
उरत नाही नात्यामधे काहीच ओलावा...
कधी काळी होता जो एक दुवा ....
पण आता..फक्त एक ओझं...
कदाचित जन्मभर खांद्यावर वागवण्यासाठी
सगळ्यांचीच फरफट..ओढाताण...
एक अयशस्वी प्रयत्न ... त्या नात्यात जिवंतपणा आणण्याचा

अशावेळी मग या रेशीमगाठी टोचतात..
प्रिय नात्यातूनच जखमा होतात...
या गाठी सोडवण्याचा आटोकाट प्रयत्न केला जातो..
पण कधी कधी या गाठी नाही सोडवता येत..
मग एकच उपाय..
तोडून टाकायची ती गाठ.. बस्स..
मग जपायचे ते निरर्थक तुटलेले धागे...
कुणास ठावूक का..कदाचीत माणुस असल्याची आठवण म्हणुन..

काय गंमत आहे ना....माणुस असल्याची देखिल जाणिव ठेवावी लागते.
नाहितर काही अमानवी नाती जन्मतात..
जी सुखाच्या ऐवजी दु:खच जास्त देतात..
जखडून ठेवणारी.... कैद भासणारी...
कधी पाठीत खंजीर खुपसणारी...

--स्नेहा

चिमुरडी

(आजकाल लहान मूलांच्या शोषणाचा प्रश्न गंभीर झाला आहे.हे शोषण आज काल लहान मूलांच्या फ़ार जवळच्या विश्वासू व्यक्तींकडुन होत असतं. मुले या वयात खूप कोवळी असतात. त्यांच्यावर पालकांचे लक्ष हवे. आपली मुले कुठे जातात, तिथले लोक कसे आहेत? या कडे लक्ष देणे गरजेचे आहे. काही वेळेस त्यांना शोषण होतेय हेच समजत नाही. अशा वेळी मुलांना बोलते करणे आणि त्यांना योग्य आधार देणे महत्वाचे. अशावेळी काय पाऊले उचलावीत हे मला खरेच कोडे आहे. पण एक खरी गोष्ट इथे मांडत आहे.)

तिसरीतली ती चिमुरडी,बोलायची गुलू-गुलू,
हसायची ती निरागस,चिडायची हळूहळू,

दादाची होती मोठी लाडकी,
त्याच्याशी गटटी जमायची नेमकी

दादा आणायचा चॊकलेट मोठे,
कधी खेळायचा खेळ छोटे-मोठे

एकदा खेळताना हात पकडला चिमुरडीचा,
म्हणाला खेळ खेळू नवा चोर-पोलिसाचा

मी झडती घेताना तु जाम घाबरायचं,
मी काहीही केलं तरी नाही ओरडायचं

चिमुरडीला मग वाटू लागली भिती,
दादा असा वागायचा नाही कधी

मला जाउ दे म्हणु लागली चिमुरडी,
दादा म्हणाला मग खेळू पकडापकडी

चुरगाळलं ते बालपण त्याने भागवली तहान
एवढीशी चिमुरडी आता राहिली नाही लहान

दादामधे जागा झाला होता सैतान,
चिमुरडीला करुन दिली तिच्या स्त्रीत्वाची जाण

काळ सरला..

पण अजूनही ती घाबरते सगळ्या दादांना,
परत मिळेल का तिला हरवलेलं बालपण, सांगा ना?

न्हाऊन निघाली धरती

न्हाऊन निघाली धरती
हलकेच वाहला वारा
वर्षाव असा जलदांतुनी
सुखाच्या पडल्या धारा

नखशिखांत ती ओलेती
झेलती थेंब ओठांवर
भिजवाया तो ही आला
प्रेम झळके डोळ्यांवर

कर करांत मग मिसळोनी
किती गायली मंजुळ गाणी
भिजली एकमेकांसवे ती
दोन मने ती प्रेमदिवाणी

BallRoom Dancing......

त्या नाजूक संध्याप्रहरी
त्या मंजूळ संगीतलहरी
ते दोन गुंफले हात
ते दोन धूंदले श्वास

जीव सुरांवरी स्वार
गळी बाहुंचा हार
नयनात हरवले नयन
तालांवर डोले चरण

जग ह्या क्षणी थांबावे
अन पुन्हा न ते चालावे
ह्या क्षणांस कैद करावे
बाहूपाशात बंदिस्त व्हावे

--snehaa